ယာယီခြင့္လႊတ္ထားေပမယ့္
စကားလံုးေတြက အရံႈးမေပးခ်င္ေသးဘူး...
ငါ့ရဲ႕ရပ္တည္ရာကို ညႊန္ျပေပးပါ
အတိတ္ဟာ တစ္ခ်ိန္မွာ
ငါ့ေက်ာကိုေထာက္မဲ့ ဓားတစ္လက္ေပ့ါ......
အေကာင္းခ်ည္းလို႔
နင့္အတြက္....ငါေတြးၿပီး
အျပစ္ဆိုတာ ငါ့ရင္မွာမျဖစ္ထြန္းဘူး.....
နင့္ကိုႀကိဳဆိုကမ္းလွမ္းဖို႔
ငါ့လက္ေခ်ာင္းေတြဟာ
သံစဥ္တစ္ပုဒ္ေတာင္
ျဖစ္ခြင့္မရလိုက္ပါလား.....
ငါတို႔ေတြ႕ေနက်
အညတရ ဒီဇင္ဘာရဲ႕ၾကားမွာ
ကြဲျပားေနတဲ့ စိတ္ႏွစ္ခုညီမွ်ဖို႔
ပံုေသနည္းမွန္ခဲ့ၾကရဲ႕လား.....။
ခၽြန္းအုပ္ (အေရာင္မဲ့ဇံု)
Tuesday, August 30, 2011
သီအိုရီ
ကိုေထြး(နည္းပညာ)
No comments
0 ဦးမွတ္ခ်က္ျပဳပါသည္။:
Post a Comment
ေက်းဇူးဆိုတဲ့ စကားေလးကအားေဆးေလးပါ။