ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ရဲ႕အဆံုးမွာ
ေလွာင္ရယ္သံေတြဟာ
ငါ့အတြက္ ၾသဘာေပးေနတာလား......
ရင္ထဲကတစ္စံုတစ္ရာအတြက္
အျပင္မွာ ဘယ္သူမ်ားသိႏိုင္မွာလဲ.....
အေရာင္အေသြးတစ္သားတည္းရွိေနတဲ့
ကန္႔လန္႔ကာနဲ႔ပဲ
ျပည္ဖံုးကာ ခ်လိုက္ေတာ့မယ္....
လမင္းရဲ႕လြမ္းေတးဟာ
ငါ့အတြက္ဆိုရင္
ငါ့ကိုၾကယ္ေတြေျပာတဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးထဲမွာပဲ
အိပ္စက္ခြင့္ျပဳပါလား.....
အခုေတာ...
လက္ျပရံုနဲ႔
ရင္ထဲက ေ၀့သီလု မ်က္ရည္ေတြကို
ဘယ္လို ဆက္ထိန္းရမွာလဲ.....။
မွင္နီ
Wednesday, August 31, 2011
ျပင္မရတဲ့ျပဇာတ္
ကိုေထြး(နည္းပညာ)
No comments
0 ဦးမွတ္ခ်က္ျပဳပါသည္။:
Post a Comment
ေက်းဇူးဆိုတဲ့ စကားေလးကအားေဆးေလးပါ။